لکه‌های خورشیدی در اوج فعالیت نمایان شدند
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۴۰۴۴۵
به گزارش خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، یک عکس خیره کننده خورشید در اوج فعالیت لکه‌های خورشیدی ثبت شده است. این عکس دو نوار از لکه‌های خورشیدی را نشان می‌دهد که در سطح این ستاره در حال چرخش در مرکز منظومه شمسی هستند. تعداد بالای لکه‌های خورشیدی در این عکس نشان می‌دهد که فعالیت‌های خورشیدی رو به افزایش است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«سنول سانلی»، عکاس نجومی آماتور مستقر در بورسای ترکیه با استفاده از داده‌های رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا، این تصویر جدید و جذاب از خورشید را منتشر کرده است. این عکس، ترکیبی از عکس‌های گرفته شده بین ۲ تا ۲۷ دسامبر ۲۰۲۲ است.
دو گروه از خوشه‌های لکه‌های خورشیدی که تغییر شکل می‌دهند، متعلق به دو گروه لکه‌های خورشیدی بسیار بزرگ A۳۱۷۶ و A۳۱۵۳ هستند که به ترتیب در نیمکره شمالی و جنوبی خورشید قرار دارند. در تصویر، هر دو گروه در حال حرکت از شرق به غرب هستند. سانلی به صورت دیجیتالی سایر لکه‌های خورشیدی قابل مشاهده را در سطح خورشید در طول این مدت حذف کرده است و به تماشاگر این امکان را می‌دهد تا تغییرات ظریف این گروه‌های لکه‌های خورشیدی را در طول زمان از نزدیک ردیابی کند.
**لکه‌های خورشیدی چیست؟
لکه‌های خورشیدی مناطقی تاریک، سرد بوده که به اندازه یک سیاره در سطح خورشید هستند. آنها به دلیل اختلالات در میدان مغناطیسی خورشید به وجود می‌آیند که می‌تواند رویدادهای خورشیدی پرانرژی مانند شعله‌های خورشیدی و پرتاب جرم تاج را ایجاد کند.
در طول دسامبر ۲۰۲۲، بیش از ۱۱۳ لکه خورشیدی شناسایی شد که بالاترین تعداد ثبت شده از دسامبر ۲۰۱۴ است. این نشان دهنده افزایش قابل توجه لکه خورشیدی مشاهده شده در بقیه سال قبل از دسامبر است.
افزایش فعالیت لکه‌های خورشیدی ناشی از ورود خورشید به فاز فعال‌تر چرخه ۱۱ ساله خورشیدی خود است که انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۵ به اوج خود برسد. دانشمندان قبلاً افزایش فراوانی و قدرت طوفان‌های خورشیدی را در سال ۲۰۲۲ ثبت کرده‌اند. تعداد لکه‌های خورشیدی همچنان زیاد است، سال ۲۰۲۳ از نظر فعالیت خورشیدی حتی فعال‌تر خواهد بود.
**چه چیزی باعث ایجاد لکه‌های خورشیدی می‌شود؟
دوره چرخش خورشید در استوا سریع‌تر از قطب است و در نتیجه پدیده‌ای به نام «چرخش دیفرانسیل» شناخته می‌شود. این امر باعث می‌شود که میدان مغناطیسی خورشید با چرخش خورشید به طور فزاینده‌ای منحرف شود و میدان مغناطیسی بین قطب‌ها و استوا کشیده شود. این کشش باعث ایجاد لوله یا تونل در میدان مغناطیسی می‌شود. حلقه‌ها بالا می‌روند و سطح را می‌شکنند و از همرفت گاز‌های فوق‌گرم شده در زیر آن جلوگیری می‌کنند. این منجر به ایجاد مناطقی با دمای پایین‌تر می‌شود که به صورت لکه‌های تاریک قابل مشاهده هستند. لکه‌های خورشیدی فقط در مقایسه با سطح خورشید اطراف تیره هستند. اگر می‌توانستید لکه‌ای از خورشید را بردارید و آن را در برابر آسمان شب نگه دارید، از ماه درخشان‌تر می‌درخشید.
اندازه لکه‌های خورشیدی در طول چرخه خورشیدی بسیار متفاوت است. برای اینکه یک نقطه بدون بزرگنمایی قابل مشاهده باشد، باید تقریباً دو برابر زمین باشد. در مقابل، بزرگترین گروه لکه‌های خورشیدی ثبت شده، از سال ۱۹۴۷، برای پوشاندن آن به ۱۴۱ "زمین" نیاز داشت. مدت زمان ظاهر شدن آنها نیز تغییر می‌کند، برخی از آنها فقط چند ساعت دوام می‌آورند، اما در سال ۱۹۴۳، مدت دوام یک لکه خورشیدی حدود ۶ ماه ثبت شد.
انتهای پیام/۱۱۰/
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: خورشید ناسا منظومه شمسی لکه های خورشیدی میدان مغناطیسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۴۰۴۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«استون‌هنج» چه ارتباطی با «ماه» دارد؟ (+عکس)
تاریخ‌دانان مدت‌هاست می‌دانند که استون‌هنج (دایره صخره‌ای ماقبل تاریخ انگلستان) با در نظر گرفتن مسیر «خورشید» در ذهن ساخته شده است. در هر انقلابین، تماشاگران به تماشای تابش خورشید از میان این سنگ‌های تاریخی می‌روند. اکنون، محققان به این فکر افتاده‌اند که سازندگان استون‌هنج احتمالاً «ماه» را هم در نظر داشته‌اند.
به گزارش فرادید، کارشناسان میراث انگلیسی (English Heritage)، انجمن سلطنتی نجوم و چندین دانشگاه در انگلستان، پروژه جدیدی را آغاز کرده‌اند که ارتباط احتمالی استون‌هنج را با یک رویداد آسمانی به نام توقف ماه (Lunar Standstill)، بررسی می‌کند: دوره‌ای که طلوع و غروب ماه در دورترین فاصله از یکدیگر در امتداد افق قرار دارند. این رویداد فقط هر ۱۸ سال و 6 ماه یک بار رخ می‌دهد. رویداد بعدی امسال آغاز خواهد شد و تا سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت.
کلایو راگِلز، ستاره‌شناس باستانی دانشگاه لستر، می‌گوید: «ارتباط معماری اِستون‌هِنج با خورشید به خوبی شناخته شده، اما ارتباط آن با ماه نه.»
راگلز اضافه می‌کند که چهار سنگ جلوس اصلی استون‌هنج (تخته‌های کوچکی که مستطیلی را در اطراف سازه شکل می‌دهند) با موقعیت‌های ماه همسو هستند. محققان سال‌ها درگیر این بحث بوده‌اند که آیا این موضوع آگاهانه بوده یا نه و اگر آگاهانه بوده، آنها چگونه به این آگاهی دست یافتند و هدفشان چه بوده است.
رابطه این بنای تاریخی با چرخه‌های خورشید کاملاً شناخته شده، اما محققان اکنون در حال بررسی ارتباط آن با ماه هستند
استون‌هنج از حدود ۵۰۰۰ سال پیش در چندین مرحله ساخته شد. این بنای تاریخی که از تخته‌سنگ‌های بهم پیوسته ساخته شده، از نظر معماری پیچیده‌ترین است. بیشتر مورخان موافقند که سازندگان استون‌هنج آگاهانه آنها را با حرکات خورشید هماهنگ کردند که تثبیت سیستم اعتقادی آنها بوده و آنها تدفین را آنجا انجام می‌دادند.
محققان فکر می‌کنند حداقل یک توقف ماه در نخستین مرحله ساخت استون‌هنج رخ داده که به طور بالقوه بر طراحی و هدف این بنای تاریخی اثر گذاشته است. اضلاع دراز مستطیلِ سنگ‌های جلوس به سمت جنوبی‌ترین طلوع ماه در حالت سکون اصلی جهت‌گیری شدند. افزون بر این، بین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ قبل از میلاد، قرن‌ها پیش از نصب این سنگ‌های بزرگ، مردم بقایای سوزانده‌شده مردگانشان را در خوشه‌ای در بخش جنوب شرقی سایت، در جهت جنوبی‌ترین موقعیت طلوع ماه دفن می‌کردند.
تئوری این است که حرکات ماه ممکن است در مراحل اولیه استون‌هنج مورد توجه قرار گرفته و بر طراحی بعدی آن اثر گذاشته باشند. تیمی از باستان‌شناسان (متخصصان درک تاریخی نجوم)، از بهار امسال این ایده را در محل مطالعه خواهند کرد.
آماندا چادبرن، باستان‌شناس دانشگاه آکسفورد، می‌گوید: «مشاهده مستقیم این ارتباط در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ بسیار مهم است. بر خلاف خورشید، ردیابی منتهی‌الیه ماه کار ساده‌ای نیست و به زمان‌بندی و شرایط آب و هوایی خاص نیاز دارد. ما می‌خواهیم تجربه این طلوع و غروب شدید ماه را درک کنیم و جلوه‌های بصری آنها روی سنگ‌ها را مشاهده کنیم.»
توقف عمده ماه هر ۱۸.۶ سال یک بار رخ می‌دهد
سازندگان استون‌هنج متعلق به فرهنگ‌هایی بودند که توسط رویدادهای آسمانی هدایت می‌شدند، بنابراین منطقی‌ست آنها توقف بزرگ ماه را جدی بگیرند. نور ماه احتمالاً برای کارهایی مانند شکار مفید بوده و چرخه‌های آن، راه ایده‌آلی برای نشان دادن گذر زمان و سازماندهی رویدادها و جشن‌ها بوده است.
در طول یک توقف بزرگ، ماه قسمت‌هایی از افق را لمس می‌کند که خورشید هرگز به آنها نمی‌رسد. کارشناسان فکر می‌کنند این منظره‌ی غیرمعمول احتمالاً برای فرهنگ‌هایی که حرکات اجرام آسمانی را ردیابی می‌کردند، مهم بوده است.
راگلز می‌گوید: «مردم از ده‌ها هزار سال قبل، از چرخه فاز ماه آگاه بودند. آنچه که فکر می‌کنم در مورد استون‌هنج اتفاق افتاده و این چیزیست که ما علاقه‌مند کشف آن هستیم، اینست که در حوالی یک توقف بزرگ، مردم متوجه شدند طلوع یا غروب ماه به طور غیرعادی در شمال یا جنوب است. آنها دریافتند این اتفاق خاص است، در نتیجه به آن ادای احترام کردند و در نهایت جهت‌های مربوطه را یادمان‌سازی کردند. می‌توانید تصور کنید بزرگان آن دوران، زمانی را به یاد می‌آورند که ماه را در جهت مقدسی می‌دیدند و سپس، یک نسل بعد، مردم از شروع دوباره دیدن آن حیرت کردند.»
از آنجا که سکون‌های اصلی ماه به ندرت اتفاق می‌افتند، ممکن است نشانه جشن‌های اجتماعی، معنوی یا مذهبی مانند مراسم بزرگ‌شدن باشند.
جنیفر وکِسلر، مورخ می‌گوید: «ما هیجان‌زده هستیم که با یک تیم درخشان از باستان‌اخترشناسان برای کشف پیوند شگفت‌انگیز بین استون‌هنج و سکون اصلی ماه کار می‌کنیم. این فرصت به ما امکان می‌دهد در اسرار باستانی این بنای تاریخی و ارتباط آن با پدیده‌های آسمانی عمیق‌تر کاوش کنیم.»
کانال عصر ایران در تلگرام
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور